Binfluencer Annelies loopt het Pieterpad!
De maand mei liep ik – alias DeGroeneWitte – zwerfafvalrapend het hele Pieterpad. 29 april vertrok ik vanaf Pieterburen en 26 mei kwam ik aan op de Sint Pietersberg. Zo’n 500 km verspreid over 26 etappes wandelde ik door het mooie Nederland en overal waar ik kwam, nam ik het zwerfafval mee. Maar niet alleen ik! Tijdens de route liepen er veel mensen met mij mee om de route onder het motto #schoongenoeg vrij te maken van zwerfafval. Mijn doel? Laten zien dat zwerfafval rapen een leuke activiteit kan zijn en simpel is om te doen terwijl je geniet van een mooie omgeving. Uiteindelijk heb ik samen met 52 mensen 32 vuilniszakken gevuld, gemiddeld genomen dus ruim één zak per etappe!
Van tevoren had ik samen met m’n supportteam alle gemeentes benaderd. Enerzijds om te weten waar ik het afval kwijt kon als ik veel zou vinden, en anderzijds om te vragen of het initiatief intern en met de wethouder gedeeld kon worden. Hier werd heel positief en betrokken op gereageerd. Gedurende de route sloten er dan ook verschillende wethouders en ambtenaren etappes aan, naast de vele kennissen, vrienden en familie. Ook drie totaal onbekenden hadden zich voor een etappe opgegeven, superleuk om te zien dat ook mensen van buitenaf mijn initiatief wisten te vinden. Het blijft altijd even spannend. Je loopt aardig wat uur samen dus een soort van klik is dan wel fijn. Dat heeft gelukkig altijd (meer dan) goed uitgepakt. In totaal heb ik zo’n drie van de 26 dagen “alleen” gelopen. Onderweg ontmoet je dan alsnog weer allemaal wandelaars waarmee je soms een kort stukje en soms een langer stukje samen optrekt. Je hoeft dus niet ver van huis om ondergedompeld te worden in het reizigerssfeertje!
Met 15 kilo op de rug was het – zeker in het begin – wel wennen. De weekenden voorafgaand aan het Pieterpad had ik wel geblokt om tenminste één dag een langere afstand te wandelen (17-20 km). Écht trainen lukte alleen niet naast 40 uur werken. Ik ging het maar gewoon meemaken. Dat ging gelukkig allemaal goed en elke minuut heb ik genoten. Prachtig hoe je het landschap van Nederland ziet veranderen. Van vlakke polders in het noorden tot aan de heuvellandschappen in het zuiden. Daar tussenin vind je onder andere heide, bossen, riviertjes en vennetjes. De mooiste stukken natuur vond ik bij Rolde, Schoonloo, Sleen, Ommen en Holten. Toch had elke etappe veel moois te bieden dus echt kiezen lukt niet.
Een klein trekkerstentje had ik bij me om in te overnachten op campings. De eerste week sliep ik nog vooral met een paar vriendinnen in echte bedden bij o.a. Vrienden-op-de-fiets adressen, de ouders van een vriendin en een paar bed & breakfasts. Na de eerste week kampeerde ik meestal, met af en toe een logeeradres via via. Ik ontdekte dat ik het kamperen eigenlijk het allerleukst vond om te doen. Onderweg sprak ik iemand en zij zei dat je in een tentje letterlijk het dichtst bij de aarde bent – daar kon ik me helemaal in vinden!
De meeste wandelaars weten het wel: investeren in goede wandelschoenen heb je bij elke wandeling profijt van. In de gehele maand heb ik geen enkele blaar gehad. Ook mochten een lichtgewicht matje (nieuw gekocht), een 1-persoons trekkerstentje (via marktplaats) en een warme slaapzak (geleend van m’n vader) niet ontbreken. I.v.m. het afval en de onzekerheid over hoeveel ik onderweg zou vinden, had ik al m’n slaapplekken van tevoren vastgelegd. Achteraf was dit niet per sé nodig, want vrijwel alle campings maken wel een plekje voor zo’n minitentje. Misschien was ik achteraf gewoon liever gaan lopen en per dag gaan kijken waar ik zou slapen. De ervaring leert dat het uiteindelijk altijd wel goed komt, maar voor sommige nachten (vrienden-op-de-fiets adressen of bij kennissen) was het natuurlijk wel handig dat ze wisten wanneer ik kwam.
Aangezien ik genoeg kilo’s op m’n rug droeg en wel graag een leesboek bij me wilde hebben, heb ik er bewust voor gekozen om niet het Pieterpadboekje mee te nemen. De route is over het algemeen goed aangegeven (rood-witte vlaggetjes) en op de website van Stichting het Pieterpad kun je de route per etappe downloaden. Voor de achtergrondinformatie is zo’n boekje wel heel leuk, dus zeker het overwegen waard! Dat de route goed is aangegeven en onderhouden, is mede te danken aan alle vrijwilligers die bij Stichting het Pieterpad een etappe onder hun hoede hebben. Zo’n 2 keer per jaar – en vaker indien nodig – loopt een vrijwilliger de etappe om te zien of alles nog klopt. Eén zo’n vrijwilliger is Luc Schepers. Hij onderhoudt de etappe van Zuidlaren naar Rolde en liep de hele etappe met ons mee! Met al zijn kennis over het gebied en de etappe was deze dag het Pieterpadboekje überhaupt niet nodig ;).
Toen de Sint Pietersberg uiteindelijk bereikt was, had ik het idee dat ik nog wel een maandje door kon lopen. Zo gemakkelijk ging het én zo leuk vond ik het wandelen. Voor volgend jaar dus maar weer een nieuw plan maken dichtbij huis, er zijn genoeg mogelijkheden in ons mooie landje. Al zag ik laatst op het nieuws dat er (helaas) ook genoeg afval op de Kilimanjaro ligt. Ondanks dat ik niet (meer) wil vliegen, begint dat toch ook wel te kriebelen ;).
