Het is woensdag, een dag die tot voor kort gevuld was met bureaustoelen en computerschermen.
Maar nu, als kersvers lid en trainee van NivonJong, zijn de woensdagen opeens een onbeschreven
avontuur. Mijn enige regels voor deze dag: het bureau en computerscherm moeten wijken, frisse
lucht en nieuwe kennis komen daarvoor in de plaats. Dus daar ga ik, Kim, klaar voor een nieuw
avontuur.

Het Groen Traineeship Into the Wild(plukken) kruiste in juli mijn pad. Het beloofde me een
ontdekkingstocht door de wereld van eetbare planten en kruiden. Samen met een groep
medetrainees begon in oktober mijn reis. Letterlijk, want de komende zes maanden zouden mijn
woensdagen gaan bestaan uit een retourtje Amsterdam – Lage Vuursche.

Met de eerste rit op 18 oktober startte het avontuur in en om het Koos Vorrinkhuis. Net als ik, zaten
mijn medetrainees vol nieuwsgierigheid. We hadden een gezamenlijk verlangen om vaker naar buiten
te gaan, meer verbondenheid met de natuur te voelen en een dieper begrip te ontwikkelen van de
kracht van eetbare planten. Met onze gedeelde wensen, de kennis van een wildplukexpert en onder
begeleiding van boswachter Bob trokken we de natuur in. Steeds een stapje dichter bij een groenere
woensdag.

Wat verwachtte ik? Ik geef eerlijk toe dat ik misschien niet helemaal objectief ben geweest bij de
start. Mijn enthousiasme om meer te leren over eetbare planten, hun werking en de voordelen voor
onze gezondheid, was zo groot dat ik het liefst elke les hieraan had gewijd. Maar het traineeship bood
meer dan alleen het verkennen van groene smaken. Er werd namelijk ook nadruk gelegd op
teambuilding en het creëren van een eindproduct, in mijn geval een Woekerboek: een boek over
wilde woekeraars en buitenbeentjes, waarin je leert hoe je juist samen, in plaats van tegen ze kan
werken. Laat me je meenemen naar een typische traineedag.

9:15-10:15: van stad naar natuur
Na de eerdergenoemde rit van Amsterdam naar Lage Vuursche, ruilde ik de stad in voor natuur. Het
Koos Vorrinkhuis werd het startpunt van een inspirerende dag en begon met een ‘goedemorgen’ van
de aanwezige vrijwilligers. Daarna het trappetje op naar de traineeruimte en rustig opstarten met een
kop koffie, omringd door mijn medetrainees.

10:15-10:45: dagopening
Daarna de dagopening, een bijzonder ritueel van onze traineedagen. Iedere woensdag werd deze
verzorgd door een andere trainee, waardoor we elke keer met nieuwe energie begonnen. Soms rustig
met een korte meditatie, andere keren actief de bossen in voor een natuurbingo.

10:45-12:30: workshops
Vervolgens werden we ondergedompeld in een workshop, iedere week begeleid door iemand anders.
De workshops varieerden van zelf touw maken (van pitrus, een geweldige plant) en informatieve
sessies met een wildplukexpert, tot design thinking en teambuilding. Stuk voor stuk waardevolle
aanvullingen op ons wildplukavontuur.

12:30-13:00 lunch
Lunchtijd. En je weet wat ze zeggen: je bent pas in Lage Vuursche geweest, als je bij een
pannenkoekenhuis bent geweest. Het beste pannenkoekenhuis van Nederland, welteverstaan.
Hoewel heus niet iedere woensdag gevuld was met een bezoekje aan de Vuursche Boer, hebben we
er toch minstens één keer van warme chocolademelk en pannenkoeken genoten. Aanrader.

13:00-17:00: werken aan het Woekerboek
In de middag keerden we terug naar de traineeruimte. Hier begonnen we aan ons eigen project. In
kleine groepjes werkten we aan ons eigen project, het Woekerboek. Taken werden verdeeld,
(veld)onderzoek werd uitgevoerd en de rest van de tijd bestond uit schrijven, schrijven en nog meer
schrijven.

17:00-17:30: dagafsluiting
Na een intensieve middagsessie restte alleen nog de dagafsluiting. Deze afsluiting gaf ons de kans om
even stil te staan bij wat we die dag hadden geleerd en ervaren. Waar de ene woensdag werd
afgesloten met een bijzonder verhaal, eindigde de andere woensdag met een dankbaarheidsoefening
of reflectiemoment. En zo eindigde een typische traineedag, met een mix van ontdekkingen,
creativiteit en ontspanning. Tijd om richting huis te gaan.

Inmiddels is het traineeship bijna tot een einde gebracht. Maar hoe nu verder? Mijn gedachten
dwalen weer af naar ons eindproduct, het Woekerboek. Een verhaal over woekeraars die, als je ze
een kans geeft, onverwachte bondgenoten blijken te zijn. Vandaar ook de titel: ‘Van buitenbeentje,
naar bondgenoot’. In het boek onthullen we hun geheime krachten en de verrassende toepassingen
die ze te bieden hebben. Ik hoop dan ook dat ons Woekerboek niet alleen een stoffig boekenplankje
vult, maar echt onderdeel wordt van de Nivon-ervaring, een waardevolle activiteit voor de bezoekers
van het Koos Vorrinkhuis.

En persoonlijk? Mijn groene avontuur is nog niet voorbij. Mijn plan is om dieper te duiken in de
kracht van eetbare planten, om met respect te plukken en hiermee niet alleen mijn eigen gezondheid,
maar ook die van de natuur te verrijken. De woensdagen zijn dus niet langer voorspelbaar, maar
gevuld met groen en avontuur. Want eerlijk is eerlijk, wie weet welke eetbare schatten er nog
verscholen liggen in de wildernis van woensdag?